Auteur: Ben Dankbaar
Tijdens de interviewreeks ‘innoview’ schetsen we portretten van innovators. Inspirerende ondernemers, uitvinders en patenthouders vertellen het verhaal over de knappe koppen achter de innovaties. Zo zie je pas echt hoe het Rijk van Nijmegen innoveert! Lees meer over Robert Kerkhoven en zijn energiekorf.
Robert Kerkhoven (44) is van vele markten thuis. Hij heeft biologie en bio-informatica gestudeerd aan de Radboud Universiteit. Tijdens en na de studie ontwikkelde hij aan het Centrum voor Moleculaire en Biomoleculaire Informatica een stuk software, waarmee DNA-analyses versneld kunnen worden uitgevoerd. Die software is nu, 17 jaar later, nog steeds in gebruik. Na verschillende jobs in de wereld van de biotechologie, is hij steeds meer in de wereld van het programmeren terecht gekomen. Vandaar dat hij zich op zijn LinkedIn profiel nu voorstelt als “Java Developer”.
Wat is Java?
Java is een programmeertaal en een computerplatform. Het bestaat al sinds 1995. Veel applicaties en websites werken alleen als Java op het systeem is geïnstalleerd.
Hoe kom je er nu toe om vanuit de bioinformatica Java-programmeur te worden?
Ik ben niet zo gemakkelijk in een hokje te vangen. Ik houd van het oplossen van complexe problemen. En ik houd van programmeren. Dat kun je doen in biologisch-medische toepassingen, maar ook op heel andere gebieden. Ik werk meestal op projecten en heb ook al op veel plekken gewerkt. Soms houdt het werk op als het project voorbij is, maar ik ben ook wel uit mijzelf vertrokken, als de werkomgeving mij niet beviel.
Vind je dan gemakkelijk weer werk?
Momenteel heb ik geen werk. En het is niet altijd gemakkelijk om werk te vinden dat ik graag doe. Soms schrikt het af, als je zoveel kwalificaties hebt als ik. En soms worden dan juist daarom heel hoge eisen gesteld en moet je hard werken zonder dat er al te veel waardering tegenover staat.
En nu heb je de Energiekorf bedacht. Dat heeft toch niks met programmeren te maken?
Ja en nee. Ik denk graag na over het oplossen van maatschappelijke problemen. Daar haal ik energie uit. Ik denk dan na over het energieprobleem en dan ontstaat in mijn hoofd het idee voor een windmolen met heel weinig draaiende delen. En de korf zou volgens mij ook onder water kunnen functioneren met stroming van water in plaats van wind.
Mijn energiekorf bestaat uit twee delen. De buitenkant is stationair en bestaat uit licht gedraaide lamellen. Wanneer daar wind tegenaan blaast, ontstaat er een werveling binnenin, die de rechtopstaande lamellen van de feitelijke molen in beweging brengt, altijd in dezelfde richting, ongeacht de richting waarvandaan de wind komt. De lamellen zijn verbonden met een verticale stalen pin, die in een draaiende beweging wordt gebracht. Daarmee kan dan bijvoorbeeld een dynamo worden aangedreven. In het model dat in de Pop’Hub te zien is, zijn de lamellen van de molen onderling verbonden met een helix (een gedraaide vorm). Of dat nodig is, weet ik niet zeker, maar het helpt voor de stevigheid. Het model is gemaakt met een 3D-printer. Het idee dat in mijn hoofd zat, moest dus omgezet worden in een technische tekening, waarmee de printer aan de slag kon. Samen met een vriend die de nodige ontwerpsoftware beheerst, heb ik die tekening gemaakt. Dan is het dus toch wel handig als je ook kennis hebt van programmeren.
Zou ik ook tien van die dingen op mijn dak kunnen zetten?
Misschien, maar of dat voldoende vermogen oplevert voor een huishouden, weet ik nog niet. Ik heb wel wat zitten rekenen, bijvoorbeeld door met het model in combinatie met een ventilator een gewichtje omhoog te trekken, maar daar moet nog veel meer aan gerekend worden. Momenteel gok ik zelf eigenlijk meer op onderwater toepassingen. Ik heb het idee gestuurd naar onderzoekers in Groningen en ik ben in afwachting van hun resultaten.
Is het de bedoeling dat de Energiekorf, als hij in productie wordt genomen, veel grotere afmetingen krijgt?
Uiteraard. Maar daarvoor is nader onderzoek nodig in samenwerking met deskundigen uit het bedrijfsleven of universiteiten. Het model is nu slechts 20cm, maar dat zal gemakkelijk 2m kunnen zijn gezien de simpele constructie. Het is een kwestie van rendement en van opschalen. De fijnafstelling van het model gebeurt in samenwerking met Gilbert Peters van https://www.fransisco.nl/. We denken dat deze constructie beter geschikt is voor onderwater toepassingen; daar zullen we vooral op inzetten in de toekomst. Wie weet genereert de Energiekorf in de toekomst wel H2-gas op locaties in de oceanen, het potentieel van waterkracht is daar ongekend!
Op land is het misschien een oplossing voor een nichemarkt. Wanneer er behoefte is aan veel stroom, zijn de traditionele propellers het meest efficiënt. Ik zie mogelijkheden voor het leveren van stroom op afgelegen locaties, waar geen grote hoeveelheid stroom nodig is, bijvoorbeeld om een sensor te laten functioneren en verbinding met internet te maken voor het delen van data.
Is er nog nooit iemand met zo’n idee gekomen?
Dat weet ik niet zeker. Er schijnt in Polen een hoge mast te staan waarop een vergelijkbare constructie draait. Ik heb mijn idee in elk geval vastgelegd in een i-DEPOT. Daarmee heb je een beetje bescherming, omdat je dan een officieel bewijs hebt van het feit dat je het concept op een bepaalde datum in bezit had.
Nieuwsgierig geworden? Ga snel kijken naar de demo bij Pop’Hub in Nijmegen!